Story in Dutch about an old Indian who teaches his grandson about good and bad using the image of two fighting wolves

In zijn karakteristieke houding zit de oude wijze indiaan voor de ingang van zijn wigwam. Iets verderop doet zijn kleinzoon een wolf na. Opeens komt de kleine jongen naar hem toe en ploft vlak voor hem neer in het zand. Hij plaatst z’n ellebogen op z’n knieën en met z’n kin op z’n handen kijkt hij de oude man uitdagend aan. “Wilt u me nog wat van uw wijsheid leren, opa?” zegt hij. Opa’s glimmende ogen spreken al, maar het blijft nog lang stil. De jongen laat zich niet afleiden door de andere kinderen die nog wild door het indianendorp achter elkaar aan rennen.

Dan begint de oude indiaan te praten. “Mijn zoon”, zegt hij, “luister goed. In ieder mens vechten twee wolven. De ene heet Kwaad. Het zijn boosheid, jaloezie, hebzucht, haat, minachting, leugens en egoïsme. De andere heet Goed. Het zijn vreugde, vrede, liefde, hoop, bescheidenheid, vriendelijkheid, medeleven en eerlijkheid.”

De jongen denkt erover na en vraagt: “Opa, welke wolf wint het?”

Zachtjes, maar heel duidelijk antwoordt de oude indiaan: “Degene die je voert.”

Translated and edited from: